Najpiękniejsza

Leży naga w kałuży kanarkowego moczu
Z ust ścieka równym strumieniem ślina spływa na posadzkę, tworzy jakby Wisłe płynącą przez moją ojczyznę
Jej świńskie włosy ułożone starannie jak na bal na którym pierwsze skrzypce gra.
Dłonie zmarszczone, wrzody popenkałe ropa jak olejek winny spływa po nadgarstkach.
Paznoikcie czarne schodzą z palców zawstydzają hebanowe konie.
ciało jak do snu spokojnie ułożone.
W boku wyrwa - trzewia wystają
Czerwie nimi sie posilają
Na szyji błyszczący łańcuszek... ja go Jej dałem.

We do not suddenly fall on death, but advance towards it by slight degrees; we die every day.

autor

momek

Napisany: 2006-09-06 Dodano: 2006-09-09 19:50:19

Ten wiersz przeczytano 888 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie