Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Najpiękniejsza z pięknych



Wiele we mnie uroku, tą piękność to natura mi dała
nie poskąpiła mi czaru, powabu bez mała
Obleczono mnie w szaty , w ornaty, w sobole ubrano
we mnie jest wszystko cudowne , barwne wieczorem i rano

Nocą nie świece jak latarenka, chowam swą główkę, jak kulkę makową
oplatam się zielenią , jak piżamą nocną
Stoję w śród innych , również pięknych jak ja sama
ale tylko mnie dostrzegają, mnie tylko widzą, mówią DAMA

Wiem o tym, że jestem damą z wysokiego szlacheckiego rodu
mam to zapisane w genach , w rodzinnych herbach
w drzewie genealogii od góry do samego spodu

Wywodzimy się z królewskich pałaców, gdzie na srebrach jadano
wnosimy do życia, kultury , nauki, swoje piękne wiano
Tak dzieje się od stuleci, zawsze w szeregu jako pierwsi
idziemy do świata z pięknym ,lśniącym ,pachnącym - najlepsi

Takie dostałam wychowanie, chodziłam do szkół wielu
gdzie uczono mnie ukłonów, szarmanckich manier
Wiem jak w każdej sytuacji mam i mogę się zachować
by nie przynosić wstydu , prostactwo pod dywan schować

Najpiękniejszą jestem w porze wiosny i lata, rzadziej jesienią
cały swój urok, powab i czar tracę zimą
Gdy słonce u zenitu – rozpoczyna się moje cudowne życie
otwieram się na świat w pełnym przepychu
jak żagle fregaty , co po morzu płynie

Cieszę oczy każdego, każdy pragnie mnie dotknąć
ale ja się bronie kolcami , przed innymi - intruzami
Wiem że jestem piękna nad podziw, nad światy
ale też są małe co pachną , inne obok mnie kwiaty

Nie maja takiego uroku jak ja róża sama
one dają swe piękno zapachem, który oszałamia
Wonne białe mieszczące się w dłoniach dzwoneczki konwalii
są przyczyną ze je piękną subtelnością nazwali

Czy mam zazdrościć małym dzwoneczkom w wonnych w bieli
skoro ja sama , uchodzę za symbol piękna jak z nieba anieli
Wiele obok mnie jest sióstr, ozdobnych w barwnych purpurach
owianych zapachami, owiniętych w tiulach

Wszystkie my spełniamy rzecz oczywistą, dajemy oczom ludzkim
piękno, subtelność powonieniu, dłoniom rozkosze
Jesteśmy wszystkie piękne w bukietach , lub zamkniętych w barwne kosze
Nic to ponad czasy, ja jestem piękną dalej rzecze róża
inne kwiaty w zapachach się nurza

Wieczorem gdy słońce kwiaty żegna i w wiatr nas ubiera
wielogłosowo, pachnąc maciejką chórem śpiewamy
Ja piękna róża- diwą, śpiewam sopranem
Ludziom potrzeba wonnych zapachów i kwiatów, bukietów pięknych do rąk
spełniamy to , my kwiaty szlachetne i te kwiaty z pól i łąk



Autor :slonzok


chleba szukajmy pługiem -- kropli w wodospadzie

autor

slonzok

Dodano: 2011-04-27 07:10:04
Ten wiersz przeczytano 896 razy
Oddanych głosów: 7
Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (4)

Czatinka Czatinka

To prawda, najpiękniejsza z pięknych, gdy dotkniesz
jej płatków przeżyjesz ekstazę wzruszenia :)

serena1953 serena1953

Tylko wrażliwi mogą w tak subtelny sposób opisać
piękno róży , czytając Ciebie czuje się jej zapach,
widzi oczami wyobraźni jak rozchyla płatki mamiąc
swoim pięknem ludzkie oczy, pozdrawiam

NiebieskaDama NiebieskaDama

Witaj,,mam duże uznanie dla Twoiej poezji mało kto tak
pięknie pisze o przyrodzie i uczuciach dziś uznają
warsztatowe pisanie i nowoczesne wiersze a romantyzm
omijaja ,,szczerze podziwiam dziękuję za ślicznie
napisane komentarze i kwiaty ,które kocham pozdrawiam
z uśmiechem słonecznym+++++

DoroteK DoroteK

bardzo kwieciście o róży :-)

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »