Namiastka wszechświata
Namiastka wszechświata
Szafirowy pył z kwiatów
gdy pszczoła nadleciała
by spożyć młody nektar
z wiosennych bratków
pył uniosła także ćma
w księżycowej poświacie
w ciemnym pokoju
zawirowała smuga pełna planet
szafirowe drobinki krążyły w niej
niczym w tajemnym kosmosie
mgławica jasna
w ciemnym zakamarku sypialni
włożyłem dłoń w drogę mleczną
planety tańczyły wokół niej
jestem we wszechświecie
nim chmury zakryją pełnie
Łódź07.04.2013 Mirosław Pęciak
autor
miniek183
Dodano: 2013-04-07 14:02:14
Ten wiersz przeczytano 771 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Każdy chce zajrzeć za horyzont. Ładnie.
:)