namiętnosć

strącam ciszę z powiek
i patrzę, co robią dawno zatopione w życie
chwile, rozkojarzenia.
w zielonym świetle aorty, szumią sosny
może świerki, tam
otarły się nasze nie opierzone marzenia,
dzięcioły tłukły nasze serca
w przyciasnym, w półświcie, o brzasku.

tyle widzę, otwieram dłoń, igra pustka
z iskrzącej watry, czuła
niemal zawsze, w żaden sposób.
czekam by sprawdzić i nie mogę pojąć
nieświadomy tego, kim byłaś?
tylko mrówki tak wiele znaczą biegnąc
ruchliwe są nasze oczy.

autor

marti@wiersze

Napisany: 2007-03-29 Dodano: 2007-03-30 18:40:07

Ten wiersz przeczytano 622 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie