Z napiętym łukiem nade mną warował

Cudownym dziewczynom słowa piszę,płochliwym słowom zezwalam frunąć

Z napiętym łukiem nade mną warował i nadal stoi

Panie starszy któryś nad tekstem schylony Co chciałbyś wiedzieć?
Słucham cię, chłopcze mały Czy słowem malujesz urodzajne pola i ich plony Piszesz starcze tak by w twoich słowach strumyki szemrały

Gdzie jestem, nie wiem gdy pióro w dłoni Ciągle mnie chłopcze, to w sobie czuję, czas goni
Zaprzęgam do tworzenia piękna, tabun koni i tak wiem, że mnie czas z łatwością przegoni

Jestem chłopcem spójrz, prawie twoim wnukiem Na plecach mam kołczan, strzały, strzelam łukiem
Dotknę ciebie nie strzałą, ale musnę grotem miłości
Zdążysz wiele uczynić, nim usłyszysz powołanie z wysokości

Maluję słowem kwiaty i sadzę dookoła Widzisz chłopcze barw wiele i jego czarowne odmiany
Dziś styczeń, wiosną je z wysokości ON z ziemi wywoła
Każdego dnia czuje, ze następują we mnie zmiany
Pracuję dzień w dzień i noc w noc niezmordowany
Cieszę się z malowanych słowem kwiatów z nimi żyję Gdy mnie chuć dopada, w chorobie się w nich kryję Od dzieciństwa z nimi byłem wychowywany

Nie prędko ON i ja twojego żywota pozbawię Ty jak twoje kwiaty żyjesz w łodygach w trawie
Szczęśliwy starcze, losem i nicią życia on włada wszędzie Maluj słowem kwiaty, on twoja nić nadal przędzie

Wierszem o sobie Tobie przypominam i Wam dziewczyny także

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2018-01-09 Dodano: 2018-01-09 02:09:49

Ten wiersz przeczytano 440 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie