Z napiętym łukiem nade mną...

Panie starszy któryś nad tekstem schylony
Co chciałbyś wiedzieć? Słucham cię, chłopcze mały
Czy słowem malujesz urodzajne pola i ich plony
Piszesz starcze tak by w twoich słowach strumyki szemrały

Gdzie jestem, nie wiem gdy pióro w dłoni
Ciągle mnie chłopcze, to w sobie czuję, czas goni
Zaprzęgam do tworzenia piękna, tabun koni
A i tak wiem, że mnie czas z łatwością przegoni

Jestem chłopcem spójrz, prawie twoim wnukiem
Na plecach mam kołczan, strzały, strzelam łukiem
Dotknę ciebie nie strzałą, ale musnę grotem miłości
Zdążysz wiele uczynić, nim usłyszysz powołanie z wysokości

Maluję słowem kwiaty i sadzę dookoła
Widzisz chłopcze barw wiele i jego czarowne odmiany
Dziś styczeń, wiosną je z wysokości ON z ziemi wywoła
Każdego dnia czuje, ze następują we mnie zmiany

Pracuję dzień w dzień i noc w noc niezmordowany
Cieszę się z malowanych słowem kwiatów z nimi żyję
Gdy mnie chuć dopada, w chorobie się w nich kryję
Od dzieciństwa z nimi byłem wychowywany

Nie prędko ON i ja twojego żywota pozbawię
Ty jak twoje kwiaty żyjesz w łodygach w trawie
Szczęśliwy starcze, losem i nicią życia on włada wszędzie
Maluj słowem kwiaty, on twoja nić nadal przędzie

Autor:slonzok
Bolesław Zaja
Poetazeslaska.SimpleSate.com

autor

slonzok

Napisany: 2017-01-08 Dodano: 2017-01-08 07:01:42

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie