Naprawdę
Między Bogiem a prawdą jest ziemia,
a na ziemi kaszanka z rodzynkami.
Wiatr co wieje i młyn porusza,
robiąc z ziarna mączkę czasami.
Na tej ziemi są wody szerokie,
wody ciche co brzegi zrywają,
są też bardzo głębokie kałuże,
no i bagna tych jest niemało.
Są też ptaki głośne i ciche,
kolorowe, wolne, w niewoli,
są i szczury tak obrzydliwe,
nadmiar szczurów nas niepokoi.
Niepokoi nas też gdy odchodzą,
wiemy wtedy, że coś się stanie,
na ich instynkt zwracamy uwagę,
bo swojego nie mamy już wcale.
Miedzy Bogiem a prawdą jest ziemia,
cudów jest co niemiara na niej,
na te cuda patrzę codziennie,
wciąż się ucząc, na prawdzie widzianej.
dzięki;)
autor
frytka
Dodano: 2010-04-29 11:00:47
Ten wiersz przeczytano 779 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
Coś w tym jest naprawdę...i ta kaszanka z
rodzynkami.ciekawa kompozycja..pozdrawiam..
"Miedzy Bogiem a prawdą jest ziemia,,,,a gdzie my
jesteśmy?" (cyt. z komentarza)
........................ Częścią Boga, w prawdzie, na
ziemi ... jesteśmy (wtedy jesteśmy) ...
Podoba mi się-wizja kontrastów i tego, że pomimo
"szarości"można znaleźć tu coś ciekawego;) pozdrawiam.
Do frytki jak w dym..Nawet jeśli rachunki wystawia
:).. M.
Naprawdę jest dużo prawdy w Twoim wierszu mhmmmmmmm
czasami zastanawiam się dlaczego tak musi
być?...Pozdrawiam serdecznie :)
podajesz mądre spostrzeżenia i to się chwali, wiersze
takie nie są zaliczane do pustych.
:)
Zapomniałaś jeszcze napisać,ze są i torfowiska, gdy w
nie wpadniesz, czar urody świata pryska. Miałem kiedyś
przyjemność wpaść w grzęzawisko, wciągało mnie do dna
, wyglądało to kiepsko, cudem śmierci uniknąłem, bo
drąga się ująłem
Piękny wiersz.
Pozdrawiam
powtórzę to samo... Między Bogiem a prawdą jest
ziemia,,,,a gdzie my jesteśmy?
Też dziękuję:) Wiersz jest przemyślany i ma ważną
refleksję,że nie zauważamy zmian niekorzystnych na
ziemi ,bo instynkt nasz uśpiony Dobry wiersz
Pozdrawiam:)
ziemia kryje wiele tajemnic...cudów...które każdego
dnia stopniowo, miarowo odkrywamy.... ładny
wiersz....pozdrawiam...
Bardzo ładny wiersz, a obserwacja naszej przyrody
budzi zawsze zrozumiałe emocje i jak się mówi z
tonącego okrętu pierwsze uciekają szczury...to się
zgadza,a prócz tego co my wszystko jeszcze mamy na
ziemi? Refleksji w bród...powodzenia
Twoje wiersze mają mądre przesłanie.
ooo, i tu mi się oczy otworzyły :) dawno mnie nie
było, i w porównaniu do Twoich wcześniejszych wierszy,
które pamiętam, styl się zmienił; dojrzalszy -
pierwsze określenie, które mi przyszło do głowy
Wiersz ,,refleksyjny,,,,chcialby do nieba,,
ale i z ziemia rozstac sie trudno,,,
BOG gdzies daleko,,,a Ziemia okragla,,
oj trudno,,
Pozdrawiam cieplutko z daleka.