narrenturm*

Świat który mnie otacza to normalności złudzenie,
Wszystko co czynie tyko idiotyzmu wspomożenie,
Wkoło szaleńczy pościg za niegodziwą mamoną
Inni, niby lepsi, Ci co na stosie losu płoną ,

Oni za miłością, oni za mądrością biegają,
Jak Naiwne to błazny, bo no nie wiedzą z czym igrają,
Głupcy wszak dalej to głupcy nawet gdyby wiedzieli,
Bo idą, choć o tych, co już tam spłonęli słyszeli,

Błazny, niespełna rozumu, ci co pełni są wiary,
Licząc, że źli doczekają się zasłużonej kary,
Nastawiają policzek drugi, bijcie, bracia bijcie,
Wy Błazny! swoją błaznowiarę na lepsze czasy skryjcie,

To błędy, ciemność, życie tylko tragedią pomyłek,
I choć wydaje się, że nadchodzi już tego schyłek,
Błazny, Wydaje się, obłęd kłamstwa, uciekajcie,
Ci co zostali, o pomoc wołają, nie wracajcie..

Świat – wieża zamknięta, życie- obłędem niepojętym,
A Wy- błazen co tłumaczy obłęd kłamstwem pokrętnym,
A Ja? Król błaznów, ja głupi nawet wśród błaznów stada,
Uciekajcie, nie oglądajcie się to dobra rada...

* Narrenturm książka Andzeja Sapkowskiego tytułowe Narrenturm oznacza wieże błaznów (szpital dla umysłowych chorych)

autor

sauron2

Dodano: 2005-07-11 20:47:11

Ten wiersz przeczytano 510 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Sylabiczny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie