Narzeczona cz.1

By być moją narzeczoną
nie wystarczy pierś i łono
Nie wystarczy by mnie kupić
na przyjęciu się wygłupić
Nie wystarczy z próżną fochą
zadrzeć głowę hen, wysoko
I nie starczy powiem szczerze
pęk czułości, kilka zwierzeń

Ta, co serce ma tak wielkie
Że rozprasza cienie wszelkie
Tam gdzie spojrzy wnet rozkwita
Kwiatów moc, a pieśń słowika
Niesie się prosto do nieba
Gdy swą dłonią dotknie drzewa
Kocha życie, dzieci, róże
Jest aniołem w ludzkiej skórze

Wie, co mądrość, co głupota
więc nie pragnie bogactw, złota
I nie gardzi tym co obce
inne, dziwne, lub ulotne
A roztoczyć na mnie pragnie
Nawet gdybym skończył na dnie
Głębię uczuć nieskończoną
Ta mi będzie narzeczoną.

autor

Paracelsus

Napisany: 2008-01-30 Dodano: 2008-01-31 00:17:05

Ten wiersz przeczytano 608 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie