Nasz Skarb
Wiem, że pokochałbyś ja nad zycie gdybym Ci o niej powiedziała
Tylko ona nasz malutki Skarb,
został po nas.
Codzień inne wspomnienie odchodzi
wraz zachodem słońca,
pamiętasz jak przyrzekliśmy sobie,
że będziemy trwać do końca.
I nawet twarz Twoja w pamięci się
mojej rozmazuje,
i nigdy mój wzrok Twojego nie przykuje.
Łzy szczęścia zmieniły się w łzy
rozpaczy,
bo wiem, że już mnie nie zobaczysz.
Smutek w oczach- trwa
i serce, które ból najlepiej zna.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.