Nasz szef

Komu życie, komu?
Łyżeczkę rozumu
oraz szczyptę piękności?
Dla pani? Proszę.
O! Seksapil gratis!
A panu? Kariera.
Dzieci. Co tam,
dorzucę dużo polotu.
Co pani chce?
Urodę rozdałem.
Mogę dać intelekt!
Potomstwo? Nie mam humoru.
Następny. Trójka dzieci.
Kariera jest na wyczerpaniu.
Nie, reklamacji nie uwzględniam.
Następna. Wdzięk? Niech będzie,
ale wzrost mi się kończy.
Nie, tamten pan nie ma go za dużo.
Poda mi pani rękę, przechowam ją.
Ci ludzie, za dużo by chcieli.
Komu więcej kończyn... może panu.
Tak, tak. Kariera w cyrku zapewniona.
Idźże pan ode mnie. Nie ma!
Kolejny! Potrzebny mi geniusz.
Mam ochotę zabawić się w odkrywanie.
Możesz być ty. Szczęściarz z ciebie.
No, znowu mam humor. Komu urodę?

autor

Ewa27

Napisany: 2013-03-07 Dodano: 2013-03-07 19:44:04

Ten wiersz przeczytano 786 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Ironiczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie