Nasza jesień
choć na drzewach tyle liści kolorowych
w jeden kolor są ubrane nasze głowy
lecz na szczęście w brzuchach ciągle są
motyle
siądź tu obok znów przytulmy się przez
chwilę
tak jak wczoraj popatrz w oczy moje z
bliska
i policzek niech dotyka znów policzka
a ja wtulę się zapadnę w twe ramiona
zwykła jesień nas we dwoje nie pokona
Komentarze (29)
Piękny wiersz. Nawet najgorsza jesień nie pokona
takiej miłości:) Pozdrawiam serdecznie!
Witaj piękny wiersz , pozdrawiam
Marzenia są piękne
krążą wokół nas.
Choć rzadko się spełniają .
To jest niezwykła jesień, przepełniona szczerą i
wieczną miłością.... Cudowny wiersz!
Lecz na szczescie w brzuchach ciagle sa motyle:)
I niech tak będzie jak piszesz. Pozdrawiam:)
Ależ pięknie, melancholia zawładnęła nie jedną duszą:)
Też chciałabym takiej jesieni życia doczekać:)
Jeśli szczęście się do nas uśmiecha, to trzeba z tego
korzystać i starać się mu dopomóc, tak jak ono pomaga
nam.
Piękny wiersz i pragnienie, też bym tak chciała... z
serca dziękuję, za takie słowa i sercem pozdrawiam :)
Pięknie Aniu...nie ma mocnych,nic nie pokona
miłości...Pozdrawiam serdecznie...
wiersz dobry, rytmiczny, miły w odbiorze...we dwoje to
żadna jesień nie straszna i ta za oknem i ta w
życiu...miłość życiu dostarcza kolorów, osładza
wszelkie trudy życia...pozdrawiam
jakie miłe, ciepłe, urokliwe słowa...
..."zwykła jesień nas we dwoje nie pokona"... No tak.
Ciekawe to słowa!+
...znów przytulmy się na chwilę" i tak trzymać,
cieplutko, leciutko.