Nasza klasa
Wiersz dedykuje mojej byłej klasie z Technikum
Na całym świecie wielu ludzi
Każdy własnym życiem się łudzi
W całym świecie dużo
„ideałów”
Każdy robi tysiące kawałów.
Pośrodku świata Europa,
Pełna brudu, kłamstwa i złota
Pośrodku Europy Polska
Nie jedna na niej ulica Wolska.
Pośrodku Polski mała grupa ludzi
Co się swoim życiem nudzi.
To nasza klasa, nasi koledzy
Wszyscy mamy głowy pełne wiedzy
Zlepek ideałów, zlepek mądrości
Mamy w sobie wiele radości.
Jeden z Kraczewic, inny z Poniatowej
My wszyscy – jako wierzchołek góry
lodowej.
Każdy ma plany, każdy marzenia
Niektóre nie wymagają spełnienia.
Wszyscy tworzymy jedną całość
Ale w dzisiejszym świecie to tylko
małość.
Tworzymy własne czasy, własne pokolenie
Które nie odejdzie na żadne skinienie
Zostaną po nas marzenia
Zostaną po nas wspomnienia
Lecz w naszej pamięci zostanie
Nasze pierwsze, wspólne spotkanie
Zostaną smutki, żale, wartości
Zostaną wszystkie niezatarte wartości.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.