Nasza Królowa Miriam,gdy była...

Wieją wiatry nad głową, ponad małą królową
Płyną chmury jak białe łabędzie
Nie ma jeszcze tych oczu co łez wieków przetoczą
Rumiankowym Porankiem jest wszędzie

W słońca ognia kwiaty wplata, w łaskę Boga bogata
Była z nami i ponad wiekami
Tęczą krągłą puklerza od Bożego przymierza
Obiecana wraz z słońcem z gwiazdami

Gwiazd dwanaście ma w oczach i błękitny motyl w warkoczach
Na głowie złoty diadem a może koronę ?
Ma gwiazdy na ustach, jej oddech nie ustał
Od świata początku wisi na ustach korali i serce jej płonie

Wiatr loki jej trąca, oczy z niebios wschodzące
W kryształowe zdroje do niebios na co dzień ulata
Serce małe i proste, krwią bijące radośnie
Sensem niebios i sercem jest świata

Co powiedzą jej wieszcze, czy ich słowa się zmieszczą
W małej główce zlęknionej i drżącej ?
Alabastrem potrąca struny serca gorące
Niebo, ziemię objęła swą pieśnią

I z tej pieśni, z jej twarzy Boży ogień się żarzy
Boże ciepło gorące jak słońce

Dziewczynka o złotych warkoczach co gwiazdy ma w oczach
Jeszcze za barankiem goniąca
Dziewczynka mała sama jak baranek biała
W cieniu Baranka biegnie po łące do słońca

A gdy skrzypnie zapora posłańców wieczora
I zajdą do wrót aniołowie złoci
Odbiją sie echem małej Miriam uśmiechem
Złotych kwiatów paproci ich krocie

http://agamemnonvppl.blogspot.com

autor

Agamemnon

Napisany: 2008-07-07 Dodano: 2008-10-22 00:22:36

Ten wiersz przeczytano 637 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie