Nasza noc

Wreszcie noc! Ciszą spowiła niebo,
Teraz tylko My i spacery nad Legą,
Daj dłoń, poszybujmy w marzenia,
One dają nam duszy ukojenia,

Dłonie nasze splecione ,w ciała wtuleni,
Pocałunkiem pieczętujmy w oddech złączeni,
Chmury na niebie, jak pościel śnieżnobiała,
Otulają nasze myśli, kołyszą ciała,

Zatracamy się w otchłani szeptów,
W zapachu polnych kwiatów,
We mgle spowijającej jeziora,
Zaśnijmy na naszą noc już pora,

Słyszę Twój oddech ,zza liści srebrzystych,
Słyszę Twój szept, słów miłością czystych,
Zamknijmy się w szkatułce naszej miłości,
Nie wejdzie tutaj nikt z nieproszonych gości,

Chcę trwać w tym śnie, nie tylko do rana,
Nie budż mnie, nie chce być znów sama,
Zostańmy tu, spowici pajęczyną tajemnicy,
We śnie zamknięci, w miłości mennicy.

autor

kari

Napisany: 2006-03-01 Dodano: 2006-03-01 19:28:15

Ten wiersz przeczytano 508 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie