Nasza żywicielka

człowiek się już nie opamięta giną rośliny i zwierzęta

serdecznie dziękuję nowym czytelnikom za odwiedziny i
miłe komentarze:-)

Marianno droga,gdyby nas usłyszano,gdyby ktoś
zatrzymał cały ten galop ku przepaści...ale to wołanie
na pustyni...a piszesz przepięknie,serdeczności :)

Piękny, bardzo :)
Pozdrawiam

Ładny wiersz z ważnym przesłaniem :)

też się martwię, czy człowiek się opamięta w pogoni za
zbytkami.
Potrzebny wiersz.
Pozdrawiam :)

Ważny, mądry wiersz z istotnym przesłaniem, niestety
potrafimy niszczyć tę naszą Matkę:(
Pozdrawiam serdecznie Marianno:)

Piękny wiersz o Żywicielce ziemi. Pozdrawiam
serdecznie z uśmiechem.

Witaj, podoba sie wiersz i przeslanie, bardzo na TAK.
Pozdrawiam serdecznie.:)

Bardzo dobre przesłanie o naszej Matce - Ziemi.
Pozdrawiam serdecznie.

Ja Marianno co prawda już tu byłem ale z przyjemnością
przeczytałem raz jeszcze.

Zacząłem od podejrzenia jak masz na imię. Już pisałem
ze uwielbiam twoje wiersze z opisami przyrody i twojej
wyspy. Gratuluję następnego świetnego wiersza + i
Miłego dnia.

Witaj niezawodna Przyjaciółko,
pięknie opisałaś naturalny obieg życia w przyrodzie.
Bardzo lubię czytać Twoje refleksje o życiu i
otaczającym nas świecie.

Bardzo dziękuję za pamięć i miłe życzenia.
Niech nam obu się spełnią te, które powstają w naszych
umysłach.
Serdecznie pozdrawiam.

Piękne przesłanie, ziemia tez jest żywą istotą
Pozdr

Piękne przesłanie...człowieka opamiętanie, matka
ziemia równowagi oczekuje...nie poradzi sobie gdy
człowiek rabuje...pozdrawiam