Nasze Anioły
Jak anioły potargane przez los,
anioły poszarpane przez wiatry,
burze, zmoczone deszczem.
Jak one pragniemy by ktoś
przemówił do Nas jeszcze,
by odmienił się nasz los.
Zmierzwione mają skrzydła,
potarganą szatę, lecz
dusze w Nich są rogate.
Nie poddały się jeszcze,
choć walki w nich już mniej,
duch ich jasny jest.
Jeszcze pragną, jeszcze czują,
miota nimi życia los.
Nasze one, nasze Anioły.
autor
Con Air
Dodano: 2010-02-19 18:40:39
Ten wiersz przeczytano 542 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Taaa..plusik..Lepsze to niż "mój aniele" :)..
Zresztą Ty też chyba - Air :).. M.
Hmm...nie powiem. Wiersz bardzo ciekawy. Dam plusa.
początek wiersza doskonały, potem wkrada się
powtórzenie (potargane) i nieco mąci czytanie, wiersz
bardzo ciekawy
Anioły też są mi bliskie. Ciekawy wiersz. Pozdrawiam