Nasze noce

W duszności bezświetlnej
W bezdechu księżycowym
Rytmicznie powiewa, kołysze się Sen
Na Jawie

I skrzypi nerwowo jej spokój
A sieć upleciona z gwiazd
Zatapia nas w sobie
Konary bezmyślne zmusza do ukłonu
By znów Wdechem napiąć powietrze

W zmęczeniu bezwietrznym
W ciasnocie głębokiej
Stopniowo rodzi się Płomień
Z Wody

I gasi słone pragnienie
I łasi się i pieści z wiatrem naszego Wydechu.

autor

FOREMKI

Dodano: 2007-08-28 08:15:03

Ten wiersz przeczytano 555 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie