Nasze ścieżki.

Po cóż wędrówka szlakiem przyrody
Gdy tak rozmyślać Tobie potrzeba
Taka wycieczka to same szkody
Gdy z nią zjednoczyć w pełni potrzeba

Czyż nie jest lepiej zmoknąć od chmury
Niż się zamoczyć goryczy łzami
A potem z nosem zadartym do góry
Chlapać w kałuży śmiesznymi krokami?

Jakie znaczenie, gdy wydeptane?
Są Twoje szlaki, gdy tak podążasz
I życie zwykłe i przewidziane
Lecz bez wolności nią smętnie zdążasz

A może lepiej mieć własna drogę
I własne błędy na niej porobić
Zatrzymać wtedy, gdy przyjdzie Ci chęć
Własną odporność potem sposobić

I robić czasem, może głupoty
Zajrzeć głęboko, chociaż nie każą
W porywach uczuć szaleństwo swe mieć
Uśmiechać się, gdy... inni nie marzą

H.E.Ch

autor

Erwin-1957

Napisany: 2008-10-27 Dodano: 2008-10-29 04:12:14

Ten wiersz przeczytano 627 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie