NASZE SKARBY
,,Dobrze z dziećmi, póki kieszeni nie dorosną,, /przysłowie polskie/
Dzieci są życia radością,
pragniemy córki lub syna.
Obdarzamy je miłością
i tak tworzy się rodzina.
Wszystko dobrze póki małe,
kłopotów nam nie sprawiają.
Nikt z nich nie jest ideałem,
lecz rodzice je kochają.
Kiedy wchodzą w szkolne lata,
mają pierwsze obowiązki.
Za mała nasza wypłata,
na ubranie, buty książki.
Potem studia, życie nowe,
bo rodziny zakładają.
A my zachodzimy w głowę:
czy na wszystko forsę mają?
Dajemy im oszczędności,
naszą miłość oraz serce,
aby tylko w swej starości,
nikt z nas nie był w poniewierce!
Jan Siuda
autor
najdusia
Dodano: 2016-01-12 21:36:59
Ten wiersz przeczytano 1088 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Pomagać trzeba byle rozsądnie - nie dać się
wykorzystywać. Dawanie przynosi więcej radości niż
branie, szczególnie gdy czujemy szacunek i życzliwości
- Pozdrawiam
Taka rola rodziców, trzeba pomagać.
Pozdrawiam.
Każdy powinien dostać ..to na co zasługuje ..w miarę
jedzenia apetyt rośnie ..moje córki zawsze dostały
tylko to ..co żona dała ..a ja popierałem żonę i dziś
mam miłość córek ..inni mieli więcej.. a one tylko to
i nic więcej ..
Mądrze dobrane słowa .Dobry wiersz.
Dzieci, to cel naszego życia i cała nasza radość na
tym świecie,
Liczą się tylko oni.
Dobry temat. Pozdrawiam.
I oby z uśmiechem się pożegnać
nawet gdy pamięć w młodości szpera.
....dzieci, to nasze ziarno na później....są inni, a
jednak tacy sami...pielęgnujemy od małego....z czasem
role się odmieniają....taki to ciąg natury...od
zarania do wieczności...wiersz z dozą
refleksji...zatrzymuje myśli...
Pozdrawiam serdecznie
Dla nich przecież cała miłość i sens życia.
Tylko wyjątki /odmieńcy/ coś mają inne zapatrywania,
ale większość stworzeń bez wykrzywień
ideologiczno-ekonomicznych innego zdania nie mają.
Takie jest moje zdanie.