NASZE WIERSZE...
Któż będzie kiedyś
czytał nasze wiersze
z biegiem czasu
zostaną zapomniane
te co się nimi
tak zachwycasz
i co samotnie
płaczą nad ranem
tysiące razy przeczytany
i ten co na dnie szuflady
leży dawno zapomniany
tylko Bóg je odnajdzie
w bukiet wszystkie zbierze
żeby się nie pogubiły
gdzieś w świecie
chociaż nie wszyscy
w to wierzą
Bóg jest wielkim
romantykiem przecież...
Barbara Szuraj
autor
Basia1202
Dodano: 2019-05-07 10:19:00
Ten wiersz przeczytano 1226 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
jakie to szczere, prawdziwe, a zakończenie - po prostu
rewelacja, pozdrawiam ciepło:)
ładnie
miłego dnia Basiu :)
Nasze wiersze zapomniane, lecz są nasze, ukochane.
Pozdrawiam Basiu.
Basiu...jest jeszcze nasze zadowolenie, że spod
naszego pióra powstał wiersz...bywa, w różnym
odbiorze, ale on nasz...nie wszyscy ludzie piszą
wiersze i nie wszyscy czytają...my naleźymy do obu
grup,
piszmy dalej dla zysku czytelnika, choćby jednego,
pozdrawiam ciepło
Serdecznie wszystkim dziękuję i pozdrawiam :)))
Pozwolę sobie za Stellą.
Pozdrawiam
Zostaną jednak zachowane, to dobra wiadomość.
Ładnie :)
Cieplutko pozdrawiam
Ładna szczególnie puenta.
Pozdrawiam , Basiu :)
Bardzo podoba mi się ten wiersz, a najbardziej puenta.
zapomniane wiersze związane w bukiet i czekające na
czytelników - fajna myśl
serdeczności Basiu, pozdrawiam i zapraszam :):):)
Uświadomiłaś nam prawdę...ale co sobie poczytamy i
popiszemy to nasze:)pozdrawiam serdecznie
- ale fajna puenta :) napawa optymizmem
westchnęło mi się Basiu mocno
po twoim wierszu
pozdrowienia
i będą tam również nasze? nigdy tak o tym nie
pomyślałem. dziękuję Basiu, że mi to uświadomiłaś.
ślę uśmiechy. :):)
A ja wierzę, że zostaną. Nawet jak je spalimy to
zostaną w archiwum nieba. :)