Natalia wciąż kupuje nowe szczotki

Balladyno....myślę że wcale nie zrozumiałaś tego
wiersza, jego przesłania i tematu. A szkoda bo choć
taki smutny to jednak codzienny i zakorzeniony w życiu
prawie każdej rodziny....

Natalia wiedzie życie modre,
bo co jej szkodzi, kiedy może
kupować szczotki, buty modne
no i sukienki, z tym jest gorzej
fasony różne podobierać…
obietnic nakłaść do kieszonek,
różem w policzkach ponacierać
i swój życiorys pod zasłonę
schować, by nikt lat się nie domyślił!
Lepiej niech żyje własnym szczęściem!
Jej oczy stale są wesołe,
dowcipy z kaloriami zjada
Tylko widzowie, im nie w głowie
być bohaterem opowiadań!
Granica w cieniach się zaciera,
tu swe działanie ma też chemia.
No i marzenia, ich nie zmienia,
choć czas przecieka jak fontannie
i gra w swych kroplach nieustannie
o tym, gdzie żyją modre świerszcze,
bo im obietnic kilka jeszcze
wypchane włoży na półeczki
między korale i szczoteczki.

mniej wszystkiego: sil, wlosow, ciala - po kazdej
chemii mniej. Ale jesli wiary nie ubywa, to jest
zwyciestwo. Wiara gory przenosi i uzdrawia
nieuleczalnie chorych. Piekny, nostalgiczny wiersz, w
ktorym szczotki sa nosnikiem nadziei...

To dobrze, że Natalia wierzy. Póki wierzy, żyje.
Chemia w końcu też jest po to, żeby pomóc, a nawet
jeśli to złudzenie - po co płakać na zapas, że to już
wyrok i poddać się bez walki...? Paryż... zawsze to
jakaś przyszłość.