Natchnienie

Objawię się niczym Euterpe Radosna
W lirycznym zamęcie uniesionych słów.
Będę jak Demetra, gdy zbliża się wiosna
I kiedy świat wokół nabiera barw znów.

Objawię się słowem spętanym patosem
W powagą natchnionej skrzyni pełnej łez.
Niczym Melpomene nie zlęknę się ciosem
I wdziewając maskę żalom poślę kres.

Objawię się w gwiazd ułożeniu na niebie,
Gdzie dusze swój własny posiadają świat,
I tak jak Urania ujrzę czego nie wie
Ludzkość, choć liczy sobie tak wiele lat.

Objawię się myślą uczuciem wznieconą
I pieśnią ukoję ludzkiej duszy ból.
Niczym Polihymnia skryję za zasłoną
Twarz swą ukazując marność ludzkich dól.

Objawię się w pląsach lekkich i niewinnych
Niesionych wraz z wiatrem pośród złotych pól
I w takt Terpsychory podrygiwań zwinnych
Obnażę radość świata, której taniec król.

Objawię się niczym Kalliope poważna,
Szukając wciąż pytań znajdę życia sens.
I będę odwagę szerząca, rozważna,
Dająca moc duszy, ciału - męstwa kęs.

Objawię się w sercu uczuciem gorąca,
Jak płomień zaleję, kwiatów wpuszczę woń,
I dłonią Erato rozjaśnię blask słońca,
Krew w żyłach wnet wzburzę, snem pokropię skroń.

Objawię się w prawdach przez przeszłość zakrytych,
Jak Klio wrócę dawno miniony czas.
Przez zdarzeń ciąg tajemnicami spowitych
Połączę wymiary, które dzielą nas.

Objawię się w śmiechu szczęśliwego świata
I oczyszczę duszę z wszelakich trosk mar.
Gdzie radość z wdzięcznością Talei się brata,
Tam ofiarowuję tchu swobody dar.

Objawię się, przyjdę, zobaczę, zwyciężę,
Wieńcem laurowym przyozdobię twą skroń.
I tak jak Apollon z Parnasu dosięże,
Tak i ja dosięgnę człowieczych serc toń.

autor

Nike2017

Napisany: 2017-09-13 Dodano: 2017-09-13 21:18:15

Ten wiersz przeczytano 867 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie