Natłok myśli...

Dla najpiękniejszej dziewczyny o najpiękniejszym imieniu...

Gdy jestem tam wysoko,
Tam ponad ziemią,
Nie liczy się dla mnie już nic.
Odeszli przyjaciele nikną w wspomnieniach,
Ale jednak nie nikniesz Ty.

Ja jestem panem samego siebie,
Samotność mym ostatnim przyjaciele.
Ja jestem jak ptak, gotujący się do lotu
Rozpościerający swoje piękne skrzydła.
I ja gotuje się do skoku…

I już czuje powiew wiatru na twarzy…
Już chwyta mnie chwila radości podniecenia,
Już jestem gotowy spaść w tą otchłań szybkości.
Ptak czeka… łapie wiatr w skrzydła…
Czeka na impuls, który mu wskaże drogę…

I nadeszła ta chwila ta upragniona,
Chwila wzbicia w przestworza…
Lecz nagle myśli przypływ napływa…
Niczym rwąca rzeka mózg zalewa…
I myśli te każą nagle porzucić marzenia…
Mówią że jest coś ważniejszego od marzenia….

I nagle cofam wszystko nie gotów już do skoku…
Nawet siła mojej woli nie może zrobić kroku…

Gdy twardo już stoję na ziemi,
Myślę o własnej decyzji…
Jaka jej słuszność była..?
Czy to cenna jaką trzeba zapłacić patrząc sercem..?
To głos serca kazał zrobić krok w tył…
To on kazał zastanowić się nad sensem życia…

I widzę mój sens życia…
Idzie do mnie niczym ptak, który dostał impuls do lotu
I już wzbija się w przestworza…

Dla Natalki

autor

WhiteWolf

Dodano: 2006-09-07 17:47:41

Ten wiersz przeczytano 589 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie