Natura

Gdy słońce posoką zalewa nieboskłon
Nie mogąc z duszy zerwać ciężkich zasłon
Rozwieram ramiona by schwycić w nie cienie
Odległych uniesień miłości wspomnienie

Dlaczego w życiu nie wszystko jest radosne
Jak kwiaty kwitnące po łąkach na wiosnę
Tylko szarawe nijakie łzami zroszone
Błotniste jak siano na deszczu skoszone

Czy piękno natury skarbem jest tak marnym
Że życie swe jedyne czynimy tak czarnym
I czemu miłość tak piękna szalona
Tak mocno ciska nas w bólu ramiona

autor

Gregorian

Napisany: 2008-01-10 Dodano: 2009-01-29 21:26:53

Ten wiersz przeczytano 1080 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie