Naznaczeni życiem

Żyją wśród nas chłodne manekiny
Zwyczajnie po ludzku
Zadbane miłe i radosne
Z uśmiechem przyspawanym do twarzy

Ujmują swym idealnym zachowaniem
Życzliwością i przewidywalnym gestem
Wyznając zgodny z regułami savoir vivre
Czysty nienaganny bon ton

Podziwiamy ich schludny wygląd
Zawsze wyważone słowa
Swobodę jasnych wypowiedzi
I paradygmatyczną nieomylność

Tak nam się to podoba

Dlaczego
Bo tak nie potrafimy?
Być może

Ale obraz prawdziwego życia
To nie jakiś tam tandetny
Cukierkowy landszaft
Rzeczywistość jest nad wyraz ułomna
Podobnie jak my sami
Jesteśmy przecież ludźmi

autor

owiga

Dodano: 2012-06-25 21:10:20

Ten wiersz przeczytano 561 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie