Nazwałem ją Konwalia

Nazwałem ją Konwalia, drobniej - Konwalijka.
Przytulałem się do niej, pieściłem, kochałem.
Lecz któregoś dnia powiedziała: "To pomyłka!"
Odeszła. Cóż, sam zostałem. Trochę płakałem.

Długo jej szukałem, nie ustając w wysiłkach.
Czekałem, starałem się, długo wspominałem.

Odchodzimy, wątpimy,
Wspominamy, tracimy,
Rozważamy, walczymy,
Miłujemy, czekamy.

Pragniemy.

Tym razem Słoneczkiem ona mnie nazywała.
„Moja śliczna Różyczka”- w zamian ją nazwałem.
Przytulała się do mnie, pieściła, kochała.
Lecz pogubiłem się, już więcej jej nie chciałem.

Odszedłem. Cóż, bez skutku prosiła, płakała.
Szkoda, była tak dobra. Długo wspominałem.

Osądzamy, wątpimy,
Wspominamy, tracimy,
Rozważamy, walczymy,
Miłujemy, czekamy.

Kochamy.

Tęsknię, znów szukam, znajdę. Nazwę ją Sarenką.
Będę kochał, pieścił, nie ustając w wysiłkach.
Będzie moją kobietą, miłością, jutrzenką.
Już nigdy od niej nie usłyszę: "To pomyłka!"

Nasz każdy dzień będzie pieśnią, hymnem, piosenką.
Nasza każda wspólna godzina, każda chwilka.

Oceniamy, wątpimy,
Wspominamy, tracimy,
Rozważamy, walczymy,
Miłujemy, czekamy.

Żyjemy.

autor

Janusz Krzysztof

Napisany: 2015-12-07 Dodano: 2016-12-07 17:16:38

Ten wiersz przeczytano 880 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie