Nęcące wzgórza wabiące pagórki

Ranek, spacer z pieskiem, nagle we mnie fale wezbrane
Do bólu majestatyczna, ubrana w spodnie dopasowane,
Jej piesek, ta smycz trzymała jej kształtna ręka śliczna
Spojrzenie jej , jakby spojrzała z okna odsuwając falbanę

Zwinna ona , przyległe spodnie z długimi nogami
Stoimy obaj , ja i mój piesek , stanął i przechodzień
Widzi nas , schyla się nad pieskiem , oczy mgła zachodzi
Rozkosz pewnej części jej ciała , dla oczu słodycz, co mami

Ten widok podniety , dwa wzgórza piękności
Serce zamiera, chwilo trwaj wiecznie , litości
Bądź dziewczyno nad pieskiem schylona
To piękno kobiecej okrągłości ,zachować w wieczności

Za późno, już wstała, z gracją w tych spodniach odchodzi
Idę za nią wpatruje się w nią , w tą część górnych jej spodni
Podniecony żegnam ją wzrokiem, za załomem domu przepadła
Widziałem piękno kobiety, szczególnie to, co pewnie odgadłaś

Tych cudownych miejsc jest wiele w pięknej kobiecie
Dwa wzgórza , to policzki, niżej pod jej szyją , sami wiecie
Patrząc w otchłań jej sylwetki, są jeszcze dwie pary wybrzuszeń
W dotyku , wtedy oczy mgłą zachodzą , doznaje się cudownych wzruszeń

Wzruszenia doznaje się przy każdej kobiecie, nie tylko oceniając jej pagórki
Jej intelekt, wiedzę, zmysłowość, macierzyństwo co wzrusza
Przyjaźń , jej wierność i zdrady w miłości, jej ciuszki
Ale zawsze gdzieś wszystko się kończy na miłosnych wzgórzach.

Autor: slonzok-knipser
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2013-02-28 Dodano: 2013-02-28 06:37:58

Ten wiersz przeczytano 1279 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie