Nenufary
Ukryte za tatarakiem wysepki nenufarów
wielobarwne, cierpliwe, ozdobą niebieskiego
stawu
taflę indygo zapełniają pastelowym różem
łabędzie w białych tańcach, ich stróżem
Szkicuję motywy z cichym westchnieniem
Co dnia staw pokryty magią barwnych obrazów
Zielone tataraki zakrywają je długim
cieniem
Opisać ich piękno z natury, brak na nie
wyrazów
Barwna impresja zmienna, gdy słońce w
mroku
Blade błękity ciemnieją w wieczoru mrokach
Białe plamy łabędzi, snują za sobą kręgi
wieczoru
Obrazy nenufarów odnawiają się inne każdego
roku
Szmaragdem słońce błyska na ścianę tataraku
zieleni
wiatr nimi zawieje, rzuca ognistych pęk
płomieni
Po niebie i po kwiatowej tafli, jak po
zbożu łanie
przejrzyste, zwiewne idzie błękitne
zadumanie.
Autor:slonzok-knipser
Bolesław Zaja
Komentarze (5)
Nenufary-nieprawdopodobnie piękne kwiaty wodne!
kiedy żył Tolibowski, to pewnie rosły na każdym
jeziorze, a dzisiaj,, występują bardzo rzadko! a
szkoda, bo naprawdę są cudne++++
Pozdrawiam :)
Znowu zobaczyłam jak ten Tolibowski zbiera naręcza
nenufarów dla pięknej Barbary...
Podoba mi się Twoje wspomnienie jeziora, tataraku i
nenufarów.
Pozdrawiam :)
ładnie, barwnie, nastrojowo :-)
Bajkowe nenufary zasłużyły sobie na taki cudowny
wiersz:)Miłego dnia kochany śląski poeto:)+++
Piękne kwiaty.Mają w sobie jakąś tajemnicę.Subtelnośc
barwy i kształtu podkreśla ich wyjątkowośc,a Ty
wyjątkowo je opisaleś.Pozdrawiam serdecznie.