Ni przygoda miłosna

dla I. Ł.

Pewnie - nic nie napiszę... - Nawet dla Ireny.
Pogrążyłem się w realizm (- doczesny...) - i w słabość.
- Gdy zastrzyk mnie wyzwolił z ramion schizofrenii
- zgasła gwiazda... - Ostatnia... - gwiazda - nad Warszawą.

Co łączy mnie z Tobą? – Ni wspólnota losu,
ni przygoda miłosna. – Tylko flirt... trwał chwilkę.
Pokochał Cię - poeta... - ciepłą barwę głosu,
kolor włosów, za uśmiech, delikatną szminkę.

Pokochałem Cię także - za tę marynarkę…
którą mi nałożyłaś z uśmiechem i wdziękiem.
- Byłem pewien, że masz wielkie... – konto – w wielkim banku,
lecz kochałem Cię za to, co prawdziwie piękne.

I myślałem, że życie prowadzisz bez troski,
że los Cię - miękko... - głaszcze - po głowie i pieści,
bo uśmiech – wysyłasz - lekko – jak oczar w miłości...

- A dźwigasz... - ból - brutalny - swej walki na pięści.

I miną nadrabiasz, gdy w oczach masz - łzy…
- gdy kochanek – łakomy na ciało i róż...
(- powtarzasz...) (- W myśli...) - credo, co niezmiennie brzmi:
(c’est la vie!) – ten wygrywa – kto pochwyci nóż.

11. 1991 r.

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2013-08-19 Dodano: 2019-08-20 00:00:35

Ten wiersz przeczytano 1202 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie