...Niby...
Niby coś
a jednask nic.
Niby ktoś
a jednak nikt.
Chwila zapomnienia
zapomnianą się staje.
Chwila ożywienia
później martwą się zdaje.
Dlaczego cień jednak
podąża wśród światła,
dlaczego mrok
ciągnie do siebie?
Czy po to by pisać,
wciąż, nieprzerwanie
o nieszczęściu
w nieszczęściu??
autor
Złośnicaaaaa
Dodano: 2007-08-27 01:07:08
Ten wiersz przeczytano 532 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
"Chwila zapomnienia
zapomnianą się staje" - a jednak gdzieś w duszy
mrokiem zostaje... i każe pisać nieszczęśliwe wiersze!
Bardzo to jest ciekawe spostrzeżenie!!
Liryk przykuł moją uwagę, ale szkoda, że od połowy
stracił swoją rytmikę, płynność... Co jednak nie
przeszkadza mu być intresującym.