Nibywiedźma

Wzmogły się wiatry, wieją w tamte strony
Gdzie gaj przeklęty, czarami nasączony
Gdzie żaden człowiek, nawet książę dzielny
Z popleczników bandą iść się nie odważy

Wzmogły się wiatry, więc znak to niechybny
Że dzieło nieludzkie, sprawka to wiedźmy
Raz na miesiąc, dnia siedemnastego
Próbuje czary czarta rodzonego

Lecz jeno próbuje bo skutek ich marny
Raz miast urody, dostała brodawek od żaby
Włosy złotymi nigdy się nie stały
Tylko je spowił kolor przeraźliwie blady

Ludzkie maskotki igłami dręczyć lubi
Ale tylko je dotknie już się w tym pogubi
Ręce niezgrabne, stare, drętwe, drżące
Tak wbija igłę wielką w wlasne krzywe palce

Zielarka z niej nie lepsza
Raz o mało nie zmieniła się w wieprza
Bo napój miłosny z ziół przyrządzić chciała
Ale matczynego przepisu w ogóle nie zrozumiała

Tak... widzisz włóczęgo czarta tu nie ma
Jest tylko ta niby straszna wiedźma
Sztuk magicznych pojąć nie zdoła
Więc jaka z niej potworna zmora?

autor

Doc

Napisany: 2009-04-18 Dodano: 2009-04-19 20:12:18

Ten wiersz przeczytano 669 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie