Nic już nie będzie takie samo
Wymyśliłam Cię mamo
Pamiętasz? Miałyśmy razem spędzić
wakacje
Włóczyć się nocą po Częstochowie
Odwiedzać galerie i
Muzeum Poświatowskiej
opalać nasze porcelanowe buźki do
słońca
Miałyśmy czytać wiersze
I palić papierosy przy oknie
Tylko i wyłącznie przy oknie
I tylko z Tobą
Ja i Ty Mamo.
Ale tak nie mogło być
(Sama wiesz czemu),
Tęsknie za Tobą
Gdy sobie przypomnę te naiwne dziecięce
mrzonki
Albo gdy niezdarnie próbuje naszkicować
nasze twarze
Ja obok Ciebie- jesteśmy tak bardzo
podobne.
autor
Magda Blanka
Dodano: 2013-10-22 17:39:13
Ten wiersz przeczytano 788 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Słitaśnie! (ty mnie nauczyłaś tego słowa, pamiętasz?)
pozdrówka!
Magdo wiersz wzruszający. Jestem mamą 18-latki i
czasami jak patrzę na nią to widzę siebie. Twój wiersz
mnie poruszył. Pozdrawiam serdecznie
ładnie, podoba mi się, pozdrawiam cieplutko
końcowe 3 wersy właściwie mogą unieść cały wiersz..
ładnie i sentymentalnie, pozdrawiam
Ładnie. Czytam sobie bez pierwszego wersu i zamiast:
"opalać nasze porcelanowe buźki do słońca"
"wystawiać nasze porcelanowe buźki do słońca". Miłego
wieczoru.
Ładnie ,pozdrawiam