NIC NIE UMIERA
pod chmurną otuliną
kwitniemy razem
na gałęziach drzew człowieczych
gdzie wiją się bluszcze przyjaźni
gdzie miłość głęboko oddycha
i skrapla się w ust kącikach
jak słodki nektar
dojrzewają owoce
w słońca złotego promieniach
czasem krople deszczu łagodnie kapią
spływając delikatnie
po więdnących listkach
odżywających w okamgnieniu
tutaj nic nie umiera
życie od korzeni po szczyty
rumieni się zadowoleniem
autor
nic_nie_umiera
Dodano: 2008-11-22 11:25:32
Ten wiersz przeczytano 617 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Ciekawa treść. Podoba mi się, a najbardziej ostatnie
wersy ;)
ciekawa tresc i forma - moze sie podobac