nic nie zostaje

pewnego dnia nic nie zostaje
tylko ość
nieprzełknięta


słońce próbuje
przebić się przez rolety
ale kolejny nóż jest niepotrzebny


zgasły świece
miękkie posążki
ciepła


pewnego dnia nic nie zostaje
głos mają lwy uliczne
imiona pamięci wybrzmiewają
palce rozsypały się
nie łapią już instrumentów
które i tak są poza zasięgiem


pewnego dnia nikt nie mówi
psy szczekają, ale nie są twoje
może nie „ale”, tylko „bo”


pewnego dnia nie masz dokąd pójść
twój adres zmienił szczegóły
albo okazało się że
nigdy ich nie miał


stoisz pod ścianą
z opróżnioną butelką
gwiazdy najeżyły się
specjalnie dla ciebie


monopolowy czynny całą dobę
możesz tu wrócić
przez chwilę nawiązać kontakt
z ekspedientką
albo ekspedientem
ty wolisz płeć przeciwną


bolą cię oczy
przez lata nie nauczyłeś się
patrzeć w ciemnościach


wszystko zgasło, nawet gdy
palą się latarnie uliczne
to
wszystko
zgasło

autor

Marta Surowiecka

Napisany: 2018-02-12 Dodano: 2018-02-12 23:13:51

Ten wiersz przeczytano 755 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie