Nic tak
Nic tak nie goi ran
jak słodkie buziaczki
mówię wam
i płatki róży
purpurą lśniące
i kwiaty polne
kwitnące na łące
nic tak nie uspakaja
bólu serca
jak zieleń soczysta
jesień nie pierwsza
i włos który szron pokrywa głowę
spojrzałem do lustra
widzę
życia upłynęło połowę
tym się wcale nie smucę
uśmiecham się
do odbicia w lustrze
piosenkę sobie nucę
starość nie boli
czas ulecza rany
oczy błyszczą jak zawsze
czuję się kochany
słowa z dawnych lat wracają
warto być człowiekiem
nawet gdy lata uciekają
myślę
nic tak nie goi ran
jak wiara
że kocha mnie Pan
Autor Waldi
Komentarze (18)
bardzo na tak
Lubię Twoje wiersze Waldi1, pięknie malujesz miłość.
Pozdrawiam serdecznie.
Dobrej nocy:-) :-) :-)
miłego wieczoru :-)))
i tak trzymać
Pozdrawiam serdecznie
Zostawiam słodkie buziaczki na wieczór Waldi...
Uroczego wieczoru:)
A ja "kochanie" nie moje właśnie się zalogowałam, ale
na chwilkę:-) :-)
Pięknie piszesz
pozdrawiam
Natura w okół, ukochana osoba i wiara, to wszystko
razem może dać moc i spokój wewnętrzny, to prawda.
Pozdrawiam Waldi serdecznie.
Fajnie podany przekaz...
+ Pozdrawiam
Optymistą lepiej sie żyje :)
Ostrożnie
Szerokiej drogi:-) :-) :-)
:) Ładnie, waldi.
Piękny wiersz oby jak najwięcej takich było,
pozdrawiam.
Dobrze być takim optymistom, którego życie czasem i
mocno bodło a no nadal zadowolony ze swojego
losu....wszak miłość robi porządek od lat...pusz dalej
o pięknie uczucia i jego potrzebie... pozdrawiam
serdecznie, miłego bejowania