Nic tak jak dawniej...
Już zapomniałam, nie pamiętam;
atłasów nocy, świtów jedwabi,
tu ptak nie śpiewa tak jak kiedyś
nie płynie niebem klucz żurawi.
Nad głową granat firmamentu
spłowiały jakiś wśród betonów,
choć srebrem sypią, lecz daremnie,
odległych planet gwiazd miliony.
Tutaj nic nie jest tak jak dawniej,
nie pachnie chleb, smakuje woda,
natrętna myśl - goryczy smak,
niedosyt, bo mi życia szkoda.
autor
sael
Dodano: 2010-11-04 18:34:57
Ten wiersz przeczytano 897 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
nic nie jest takie było kiedyś...prawda az do
bólu...niestety szacunek to dziś rzadkość...
"natrętna myśl - goryczy smak
i życie z wyrządzoną szkodą" piękny, chociaż smutny -
wiersz, trzeba jak najszybciej pozbyć się tego
gorzkiego smaku, mnie osobiście dobrze robią wycieczki
za miasto :-)
Dziś nie liczą się z wiekiem, pogardzają doświadczonym
człowiekiem.
Bo widzisz sael, nic nie jest już takie wszędzie.
Pamiętam rzeki z zielonymi brzegami i żabie skrzeki, a
potem kijanki. Wieczorne przepiękne kumkanie. Metr od
mojego okna płynie rzeka, ale ma betonowy brzeg i
nawet niezapominajki nie rosną jak kiedyś. Tylko
cisza.
Wiersz bardzo prawdziwy, pełznie do zakamarków
ukrytych wrażliwości:)
oj było szkoda, było...świetny wiersz...wyrażony żal
ujmuje...pozdrawiam.
"Tutaj nic nie jest tak jak dawniej,"pamiętasz? nie
wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki:)
podobało się...mi:)
Świat się zmienia a razem razem z nim+.
piękny, rzeczywiście melancholijny:))) tylko ta
puenta...