Nic to, że listopad

Ciepłem, swoistą dobrocią pisane wersy.

Teraz wiem, dlaczego uchylam drzwiczki od kominka, gdy
ostatnie drwa wypalone.
Pozdrowienia :)

Piękny piękny moje klimaty...pozdrawiam.

Lubię takie szumiąco- opowiadające wiaterki...
w twoim wierszu tak rozmarzenie...tak ciepło... tak
bezpiecznie...

miłego dnia:)

chodzi o pierwszy wers. tam "a" pełni staropolską
funkcję spójnika "i".
nic to, że listopad ...
pozdrawiam :)

Bardzo mi się podoba "niewylewanie żalu za kołnierz" i
polubiłam Twój wiatr siedzący na kominie. Przez chwilę
zastanawiałam się nad przecinkami przed "a" i nawet
zaczęłam szukać odpowiedniego "przepisu", ale doszłam
do wniosku, że bardziej mi się opłaci ponowne
przeczytanie "wietrznych" opowieści. Z interpunkcją
walcz sam :) Pozdrawiam :)

Bardzo pięknie i na czasie, pozdrawiam :)

piękna jesienna melancholia:-)
pozdrawiam

Wlałeś w serca jesiennych
pesymistów wiele otuchy.
Nic to, że jesień.
Przecież przed nami wiosna...
Miłego jesiennego dnia Mariuszu.

Mnie najbardziej cieszy, że listopad ma to do siebie,
że również przemija...
A wiersz z górnej półki.
pzdr

Ładnie, z taką poezją listopadowe szarugi
niestraszne:)

W Twoim wykonaniu jesień jest ciepła i przyjazna.
Bardzo ładny wiersz :)

dobry podoba mi się

ciekawy wiersz pozdrawiam

Listopad jak co roku, tylko ten jakiś taki smutny,
szarawy...siedzimy i w zadumę popadamy...a do wiosny
tak daleko...cóż...ważne, że żyjemy...jesień nastała
opadły płatki z róży
stępione ciernie