Nic więcej
Aleją w parku idę co rano
z głupią nadzieją,
że gdzieś cię tu spotkam.
Ale -
nic mi po tobie nie zostało,
tylko wspomnienie,
jakaś myśl słodka,
tylko sen drżący
jak skrzypiec łkanie,
jak spływająca po szybie kropla.
Nic mi po tobie nie zostanie,
prócz tego czasu,
którego pamięć
- jak wstążka -
we włosy się wplotła.
autor
Anulka
Dodano: 2013-07-16 18:14:11
Ten wiersz przeczytano 857 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Ale każda chwila czegoś nas uczy, więc jest przydatna.
I dlatego warto ją zatrzymać. Podoba mi się :)
oj ściska ta wstążka i drapie aż gdzieś w serce zanim
się nie uleży
Każde schowane w pamięci wspomnienie,
jest moim doświadczeniem!
Pozdrawiam!
Myślę też, że gdzieś są ukryte miłe wspomnienia.
Dobranoc
Czasami tak bywa, że nic nie zostaje... a czasami i my
nie chcemy tego, i wspomnienia też bledną jak płótno.
Ode mnie głos.
ładnie zapleciony wstążką wiersz :-)
Mnie też się podoba :)
wiersz życiowy prawdziwy pozdrawiam :)
Smutne, prawdziwe - ładny wiersz.
Bardzo ładnie. Pozdrawiam
Melancholijnie ale z wdziękiem! Pozdrawiam :))
Zawsze pozostaje po kimś pamięć gdy jej zabraknie to
jest smutna pustka.