nic więcej...
Już nie pamiętam jak smakujesz.
Twój zapach rozmył się jak słowo w plamie
atramentu.
Zmarnowałam ten czas.
I choć może utonę jeszcze raz czy dwa
w głębi Twojego spojrzenia,
prócz ażurowych wspomnień
dziś nic więcej nie ma.
Już nie pamiętam jak smakujesz.
Twój zapach rozmył się jak słowo w plamie
atramentu.
Zmarnowałam ten czas.
I choć może utonę jeszcze raz czy dwa
w głębi Twojego spojrzenia,
prócz ażurowych wspomnień
dziś nic więcej nie ma.
Komentarze (6)
krotko ale pelen emocji... pozdrawiam
Malujesz emocjami wiersz.Podoba mi się.Pozdrawiam:)
Doświadczenie czyni nas mądrymi. Nie chcemy drugi raz
się sparzyć.Dobre mini.Pozdrawiam,.
wiersz taki mini ale treści zawiera i smutek z wersów
wyziera Pozdrawiam serdecznie:)
Tak, krotki wiersz pelen tresci.
Pozdrawiam:)
Ażurowe wspomnienia. Ciekawe określenie. Lubię takie
krótkie utwory, a pełne treści.