Nicość

zbyt daleko, zbyt blisko ty
w niepewności
w tęsknoty cichym łkaniu

już dość ! sił brak !
po kolejnej z bogiem kłótni
ciemność zapadła
chłosta mnie mrok
schować się pragnę
za szkłem moich łez

a za co ty karzesz znów boże ?
ostrzem groźnie mierzysz
w ulotność moich marzeń

ja wciąż będę grzeszyć
chcę złem być naznaczona
otaczać się zawsze
zaklęciami ochronnymi
duszę diabłu sprzedałam
on przygarnął tak czule
moją samotność

i nie chcę ognia ugaszać
choć na moich rzęsach
poranna już rosa ...

autor

IDER

Napisany: 2005-06-24 Dodano: 2005-06-24 17:50:55

Ten wiersz przeczytano 1227 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nienumeryczny Klimat Zimny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie