Niczyj

Dedykuje ten wiersz Baśce Kuśmirskiej i Michałowi

Brakuje mi ojca - przyjaciela, który
Przytuliłby mnie w czasie utrapienia.
Jednak nikt nie spełni obowiązku tego
Bo ojca ma się tylko jednego.


Moje kompleksy nie mają końca i
Powoli zaczynam się w nich zatracać,
Moja dusza już nigdy nie zobaczy słońca
I nie będę sobie niczym głowy zawracać.


Po cichu wchodzę do mojego domu
I dużo krwi mam na obu rękach,
Nie powiem nigdy nic nikomu o moich
Ciągłych i niezapomnianych udrękach.


Staję przed lustrem i chcę wybaczyć sobie,
Ale to się nawet nie stanie w grobie !


Mam jednak skrawki nadziei i czeka mnie
Droga, ale czy zdążę pójść do Pana Boga ?


Jak mam wreszcie siebie POKOCHAĆ ?

autor

Derealizacja

Napisany: 2004-06-30 Dodano: 2004-12-15 23:58:12

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie