Niczyja
Jestem z nikąd i niczyja
wolna
nieuchwytna
w nie pamięci pogrzebałam
skrwawione bandaże
wiem już czego żal
nie kochanka
ni urody
nie lat przeszłych
co jak wiatr
żal mi
dziecka chwili
utraconej
bytu
dorosłego zbyt
z woli
Diabła albo Boga
może
dwojga z nich
wiem
co jeszcze
może boleć
smutku woal
czarny
tylko to
już więcej nic
"Między niebem a ziemią" 2004/06
autor
morgana
Dodano: 2011-10-22 10:42:53
Ten wiersz przeczytano 434 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Dziękuję:-)
Są takie chwile, że człowiek czuje się w próżni
zawieszony, tak jak peelka wiersza, ładnie
poprowadzona myśl.
Kiedyś dorastamy do tej jedynej prawdy.Ciekawy wiersz,
zmusza do zastanowienia :)
Ładny wiersz. Pozdrawiam ślicznie.
To wszystko nic, by wciąż młodym być! Pozdrawiam!
Piękny,...daje do myślenia... :)
Interesująca poezja, daje PLUSA z uznaniem!
Witaj...odnajduję w treści moje przeżycia bardzo
porusza ,dziękuję za czytanie moich wierszy i mile
komentarze serdecznie pozdrawiam++++
"Jestem z nikąd i niczyja.. " samotność i żal
przeplatane wierszem... Zadumałam się..
Ciekawy wiersz, z nutką refleksji... Podoba mi się:)
Pozdrawiam serdecznie.
w niepamięci ja bym napisała tak... smutny obraz życia
między niebem a ziemią...ciekawa konstrukcja wiersza