Niczym bogowie

Zbudzeni porannym brzaskiem
oddychaliśmy wonią świeżych kwiatów.
Kołysaliśmy się w rytmie bicia serca.
Rozkładaliśmy bezradnie dłonie,
bo tak naprawdę nie wiedzieliśmy co czynimy.
Piliśmy nektar i ambrozje niczym bogowie.
Nie musieliśmy pracować- odpoczywaliśmy.
Co dzień grzeszyliśmy tylko odzywając się do siebie.
Aż księżyc pojawił się na niebie, kołysząc nas do snu.
I nasze powieki opadły na oczy, które były ciekawe świata.
Przestaliśmy się liczyć. Przestaliśmy istnieć.

autor

Migdałek

Dodano: 2005-11-17 15:48:16

Ten wiersz przeczytano 518 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie