nie będziemy już Sidem i Nancy
nie będziemy już Sidem i Nancy
dzielą nas kilometry świetlne puszek
zielonych
dzielą nas
czy pamiętasz jak darłam spodnie
czy pamiętasz wieczór gdy spadło słońce
a ja pisałam żyletką na kamieniach
ludzie w chatkach z piernika
których serca biją w hercach
oni nas przekrzykiwali
oni nas
dostałam dzisiaj kubkiem od mleka
strząsnęłam z gałęzi ideałów kiść
rozbiły się w drobny mak
nie myliłam się
że pistolet ugodzi w różę
poumierały legendy
powstańców lat dziecięcych
zapili się nasi bogowie
autor
KATrina144
Dodano: 2010-02-25 21:56:25
Ten wiersz przeczytano 540 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Te powtórzenia to chybiony pomysł. Pierwsze (dzielą
nas) jeszcze jakoś wygląda, ale drugie (oni nas)?
Ogólnie tekst nie wnosi niczego nowego, a jak już jest
jakiś w miarę świeży pomysł, to jest przekombinowany
jeszcze jakimś upiększaczem w stylu inwersja w wersie.
Zupełnie niepotrzebnie. Jak dla mnie za dużo się
dzieje, nie ma płynnych przejść z obrazu do obrazu.
Katrinko, to jest świetny wiersz! Pozdrawiam.
domyślam się iż powtórzenia są zamierzone tekst
ciekawy
no no powiem szczerze że jest to dobry tekst.