nie bój się

mojej przyjaciółce Latte

nie bój się bić jak dzwony

z rozwiązłym entuzjazmem

urządzaj życiu jazdę

głosem rozanielonym



krzyczenie jak muzyka

gdy niesie w sobie wiarę

do zwojów im przenika

za grzechy więc za karę



nie bój się śpiewu ciszy

wszak umiesz milczeć pięknie

kto głupi przy niej zwiędnie

kto mądry ją usłyszy



cisza jest śpiewem duszy

gdy prawda w niej ukryta

do głębi ich poruszy

w podziwie więc zachwytach



nie bój się pisać wierszy

wszak życia są oddechem

popłyną do nich echem

od serca więc najszczersze



poezja jest jak rzeka

gdy miesza się z nadzieją

uniesie w dal człowieka

a głupcy oniemieją
xxxxxxxxxxxxxx
prawdziwej przyjaciółce Latte

autor

z nick-ąd

Napisany: 2008-02-04 Dodano: 2008-02-04 17:43:22

Ten wiersz przeczytano 1241 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie