Nie być
nie być
zniknąć
rozpłynąć się w mroku
niemy krzyk duszy
udręczonej bólem
nie potrafię pomóc
tylko być
patrzeć w oczy
bez wyrazu zapatrzone
w przestrzeń poza nami
słuchać opowieści znanej
takiej samej jak
już wiele innych
opowiadanej drżącymi
wargami na granicy łez
jakbym widziała w lustrze
siebie samą sprzed lat
przyjdź
podziel się rozterką
ja podzielę się
nadzieją
tak będziemy trwać
Komentarze (17)
Smutek aż do bólu. Nawet na zakończenie nie dajesz
choć cienia nadziei! Smutek w Twoich wierszach jest
zbyt prawdziwy by przejść obok niego obojętnie.
Przepraszam że dopiero dzisiaj znalazłem dość czasu by
przeczytać trochę Twojej poezji. Ale obiecuję że
zrobię to dokładnie! ok?
Dobrze mieć kogoś do wysłuchania, wiersz pełen ciepłej
przyjaźni.
To piękne, umieć podzielić się nadzieją.Bez niej
ciężko jest żyć.Ciepły wiersz, nieregularny.
chociasz troche smutek spoglada z wersow to wiersz
jest ladny i milo sie czyta
Wszyscy jesteśmy tylko ludźmi i czasami potrzebujemy
czyjeś ciepłej, życzliwej dłoni, która uścisnęłaby
naszą dłoń, dała trochę nadziei. Pozdrawiam ciepło!
Trudne chwile ale w ostatnim wersie ocieplenie, oby
nastąpiło spełnienie.
Ewuniu Twój wiersz czyta się jednym tchem mhmmmmmm
dramat tego wiersza jest tak wyrazisty mhmm emocje
jakie emanują wiersza oddane są właściwie...Pozdrawiam
serdecznie:)
mocne,stanowcze..+pozd
Być, wysłuchać, dać nadzieję. Czasami to bardzo dużo.
każdy w chwilach smutku i rozpaczy potrzebuje
chociażby czyjejś obecności, by móc się podzielić
swoją troską i otrzymać nadzieją i tak razem tak
trwać....
Wiele jest podobnych ''udręczonych bólem duszy'',
które zagubione, nie wiedzą gdzie szukać pomocy
''przyjdź
podziel się rozterką
ja podzielę się
nadzieją
tak będziemy trwać'' bardzo ładna puenta wiersz...
i trwamy plus
Końcowy akapit wieńczy całość... Do którego nas
przygotowałaś retrospekcją własnej bezradności, ale i
nadziei: towarzysz - nie zawsze wierny - zwątpienia,
rozterek, udręki... Bardzo udany, wartościowy...
Rozmowa wśród bliskich osób jest niezbędna.
Oczyszcza, leczy, pozwala ufać.
Generalnie ''na dobre i na złe, w szczęściu i
chorobie'' zawarte jest w tym dzieleniu się rozterką i
troską. Dobrze się czytało :)