Nie chce już dusić łez w...

Potrzebuje od Ciebie miłości
by nie dusić łez w samotności
Pragnę długiego uścisku
i otarcia łez z policzku
Wspólnego dla nas milczenia
choć wiele jest do powiedzenia
Twojego uśmiechu, który mój wznieci
i sprawi że smutek w kawałki się rozleci
Pragnę towarzystwa dla mego serca małego
nostalgią za miłością wypełnionego
Potrzebuje kogoś co w smutku zaradzi
przy każdym problemie dobrze doradzi
Prostymi słowy mówiąc chcę przyjaciela-
duszy mej, serca i umysłu karmiciela...

autor

Samara

Dodano: 2004-10-04 22:14:17

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie