Nie chcę tego słuchać...

człowieku....kolego...przyjacielu...matko....tato....

Nie chcę tego słuchać,
nie chcę na to patrzeć,
nie chcę tego przeżywać....
Nie zniosę po raz kolejny "Żegnaj"
moje uszy i serce nie przeżyją tych drgań,
tego chłodu w twoim głosie,
tego dystansu,
tych zabijających spojrzeń...
Dlaczego, wyparowało z Ciebie to ciepło, którym potrafiłeś ogrzać w nawet najzimniejszy dzień,
gdzie podział się ten przyjemny głos, którego słuchali wszyscy,
gdzie podziałeś się ty razem ze swoim uśmiechem,
ze swoim optymizmem, który sprawiał, że czułam się bezpieczna, że wierzyłam w jutro.
Teraz nie ma ani ciebie ani tamtego życia,
nie ma tamtych okien,
nie ma tamtych drzwi, które stały otworem,
zatrzasnąłeś je odchodząc,
zatrzasnąłeś moje serce na świat, ludzi i życie,
jedno słowo a zniszczyło tak wiele
...

żyje z obawą przed pustką...żyje z obawą przed samotnością...

autor

szajbuska17

Dodano: 2005-06-12 21:31:39

Ten wiersz przeczytano 435 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie