Nie czekaj

po prostu płynę

nie ważne na której
rozmytej godzinie

formułuje słowa
z lekkim opóźnieniem
na końcu zdania
nie jestem go pewien

czuję błąd logiczny

gdzieś tu pewnie biega
nagi jak dziecko
chwilowy poeta

tworzy prostą
z początkiem i końcem
wygina to życie
w przepiękną ironię

skacze przez chwilę
gibie do rytmu
maluje patykiem
boga na liściu

niech leci z wiatrem
każdego oddechu,
rozłóż się miękko
w bujanym fotelu

weź w ręce pilota
włącz telewizję
pokieruj w powietrzu
dzisiejszym umysłem

mało paliwa zostało już w folii
wracam powoli do monotonii

i dobrze, koniec
trzeba sie skupić

nim własny oddech płuca udusi

zaimprowizuj
odwróć ten zegar
stań na te nogi

nie czekaj

autor

ZaMłodyNaGniew

Napisany: 2008-03-31 Dodano: 2008-03-31 23:01:12

Ten wiersz przeczytano 607 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie